Profesor
Zbigniew CHŁAP
ur. 8.IV.1928 r. w Dąbrowie Górniczej
zm. 15.V.2025 r. w Krakowie
Absolwent Akademii Medycznej w Krakowie, Wydz. Lekarski (1952), doktorat (1959), habilitacja (1963), prof. (1977).
Był człowiekiem niezwykłym, a jego niezwykłość przejawiała się każdego dnia. Bardzo chętnie pomagał potrzebującym i udzielał się charytatywnie, krzywda innych nigdy nie była mu obojętna.
Liczne odznaczenia i nagrody, jakie zgromadził przez całe życie potwierdzają, że był człowiekiem organizowanym, ambitnym, pełnym energii do działania.
Od najmłodszych lat myślał o Ojczyźnie – Polsce i potwierdzał to czynem. W latach 1943–1945 był harcerzem w Szarych Szeregach Armii Krajowej w Częstochowie w randze podchorążego ps. Robur.
W czasie powstania społecznego ruchu “Solidarność” włączył się czynnie w nurt przemian. Od września 1980 współorganizował Komitet Założycielski, następnie był wiceprzewodniczącym Komitetu Zakładowego Akademii Medycznej i Państwowego Szpitala Klinicznego w Krakowie. Był przedstawicielem „Solidarności” w Senacie AM. Współpracował z MKZ Kraków / MKZ Małopolska oraz Zarządem Regionu Małopolska. W listopadzie 1980 reprezentował Kraków podczas strajku okupacyjnego służby zdrowia w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. Od listopada 1980 członek Krakowskiej Komisji Porozumiewawczej Nauki „S”.
W dniach 13–16 grudnia 1981 współorganizował akcję protestacyjną w AM i PSK. Współtworzył uchwały Senatu AM potępiające wprowadzenie stanu wojennego. W okresie od grudnia 1981 do 1988 r. był wiceprzewodniczącym TKZ. Od początku 1982 roku należał do konspiracyjnej KKPN „S”. Współorganizował lekarski punkt konsultacyjny apteki darów przy kościele św. Anny w Krakowie. Był inicjatorem, organizatorem i przewodniczącym polskiej filii Stowarzyszenia Lekarze Świata (1985). Początkowo niejawnej a po zmianach ustrojowych w 1989 oficjalnej filii Médecins du monde – Lekarze Świata
Prof. Zbigniew Chłap jako przewodniczący Stowarzyszenia Lekarze Nadziei (SLN) we współpracy z polskimi środowiskami medycznymi na Kresach, podejmował działania nie tylko dla podtrzymania więzi narodowych, ale także celem niesienia doraźnej, konkretnej pomocy medycznej ludziom w potrzebie. Zwłaszcza ludności polskiej obecnie „na obczyźnie”. Często żyjącym w niezwykle trudnych warunkach bytowych. Szczególnie odnosi się to do części społeczeństwa mającej utrudniony dostęp do świadczeń medycznych. Ich dotkliwy brak odczuwają zwłaszcza nasi obywatele na Kresach, osoby w starszym wieku, bezrobotne, inwalidzi.
Profesor, tworząc 36 lat temu podstawy działalności naszego Stowarzyszenia, oparł się o zasady zawarte w tzw. Karcie Działań Humanitarnych podpisanej w kwietniu 1990 roku przez 400 delegatów z Zachodu i Wschodu. Uchwalona została podczas, współorganizowanego przez SLN, Europejskiego Kongresu „Medycyny Humanitarnej i Praw Człowieka” który odbył się w Krakowie. W karcie zawarliśmy naszą dewizę:
„przekonani, że działania humanitarne powinny mieć na celu dobro zarówno bliskich sobie, jak i obcych ludzi, tak we własnym kraju, jak i poza jego granicami, sprzeciwiamy się dyskryminacji zrodzonej z nędzy, patologii i niepewnego statusu społecznego, zobowiązujemy się nieść pomoc wszystkim ofiarom kataklizmów naturalnych, ekologicznych czy politycznych, zarówno w swoim kraju, jak i poza jego granicami, wyrażamy przekonanie, że zasada nieingerencji kończy się wówczas, gdy pojawia się groźba nieudzielenia pomocy”
Wiele zapisów z wspomnianej Karty, znanej na Zachodzie jako Karta Krakowska, znalazło się w Statucie Stowarzyszenia, jako organizacji medycznej o celach humanitarno-charytatywnych.
Zmarły Profesor był nie tylko inicjatorem ale i współzałożycielem Stowarzyszenia Lekarze Nadziei oraz jego wieloletnim przewodniczącym (1995-2018). Zarządzał Stowarzyszeniem do 90 roku życia.
Serdeczny Przyjaciel, człowiek wielkiej szlachetności i życzliwości.
Nie da się słowami wyrazić pustki jaką po sobie zostawiłeś.
Spoczywaj w pokoju, a pamięć o Tobie niechaj żyje w naszych sercach.
dr n. med. Marian Kopciuch